Gebed van Polycarpus toen hij de brandstapel op ging

Toen Polycarpus de brandstapel op ging, bad hij het volgende gebed. Dit gebed is verwoord in het manuscript 'Martelaarschap van Polycarpus'.

14.1 Almachtige Heer God,
Vader van uw geliefde en gezegende Zoon, Jezus Christus,
door wie wij kennis van u hebben ontvangen,
God van engelen en machten
en van alles wat geschapen is
en van het gehele geslacht der rechtvaardigen
die voor uw verblijven,

14.2 ik zegen u
omdat u me waardig heeft bevonden voor deze dag, dit uur,
om een deel te krijgen, onder het getal der martelaren,
in de beker van uw Christus
tot de opstanding van het eeuwige leven
zowel naar ziel als naar lichaam
in de onvergankelijkheid van de Heilige Geest,
onder wie ik vandaag begeer te worden ontvangen
als een rijk en aanvaardbaar offer,
precies zoals u tevoren heeft bereid,
en tevoren heeft geopenbaard,
en vervuld,
o God die niet bedriegt en die waarachtig is.

14.3 Om deze reden en voor dit alles,
ik prijs u, ik zegen u, ik verheerlijk u
door de eeuwige en hemelse hogepriester Jezus Christus, uw geliefde Zoon
door wie aan u en aan hem en aan de Heilige Geest,
heerlijkheid zij, nu en voor eeuwig.
Amen.

Het lijkt me dat dit verslag van het gebed van Polycarpus in algemene zin een verslag is van zijn woorden, maar dat de schrijver van het boekje de woorden heeft geredigeerd op een manier die paste bij de liturgische gebeden van die tijd.

Opvallend is hoe dit gebed doorspekt is van terminologie die we ook tegenkomen in bijbelse en vroeg-christelijke bronnen. De taal is eucharistisch. Me dunkt dat we met dit gebed een duidelijk voorbeeld hebben van de gebeden die in de vroege kerken werden gebruikt. Jack N. Sparks (1) heeft dit gebed van voetnoten voorzien, met verwijzingen naar citaten en parellellismen in bijbelse en vroegschristelijke boeken.


Voetnoten:

[1] Jack N. Sparks (ed), The Apostolic Fathers (Nashville, 1978), pp. 145-147.