Wie is Polycarpus?

Volgens Irenaeus, bisschop van Lyon in de tweede helft van de tweede eeuw, is Polycarpus leerling geweest van de apostel Johannes en hij heeft ook andere mensen ontmoet die Jezus op aarde hebben gezien. Alles wat Irenaeus over Polycarpus schreef is HIER te vinden. Polycarpus was Griekse bisschop van Smyrna (het huidige Izmir in Turkije, waar ook Irenaeus na diens geboorte in 115 opgroeide, en die hem daar ontmoette) toen Ignatius van Antiochie hem een briefje stuurde, ergens tussen 107-115 na Christus. In de jaren die volgenden, verzamelde Polycarpus alle brieven die Ignatius schreef, en hij maakte ze voor anderen beschikbaar.(0)

In 155-160 na Christus werd Polycarpus om zijn christelijk geloof ter dood gebracht in Rome. Hij was toen 86 jaar oud. Dit was volgens de meeste geleerden rond 156 na Chr.[1] Het was in elk geval in februari, want in het verslag van zijn martelaarschap wordt gesproken over 'zeven dagen voor de Kalends van Maart, een Grote Sabbat, om 8 uur' [1a] In deze periode was Antonius Pius (138-161) keizer over het Romeinse rijk. Hij was verantwoordelijk voor nogal wat vervolgingen. In de regio van Efeze hadden aardbevingen plaatsgevonden, en de plaatselijke bvevolking hield de Christenen daarvoor verantwoordelijk.[1b]

Polycarpus schreef rond 115 na Christus een brief aan de kerk in Philippi; dit is de enige tekst die van Polycarpus bewaard is. Irenaeus wekt de indruk dat Polycarpus meer brieven schreef; we hebben die niet meer. Opvallend in de ene brief die we wel hebben, is dat hij zo dicht bij de apostelen staat qua inhoud van zijn boodschap. Sommige moderne critici verwijten hem daarom gebrek aan theologisch inzicht. Je kunt ook zeggen dat hij een loyale discipel van Christus en de apostelen was.[2]

Ireneaus beschrijft hoezeer Polycarpus aan de apostolische boodschap hechtte. Toen hij eens op straat de ketter Marcion tegenkwam, vroeg die of Polycarpus hem herkende. 'Inderdaad', zei Polycarpus, 'ik herken je als de eerstgeborene van Satan!'[3]

Tegen het eind van zijn leven (ca. 155) bezocht Polycarpus Rome, om met bisschop Anicetus over een aantal kerkelijke kwesties te spreken. Een daarvan was de datum waarop de kerk pasen zou moeten vieren. In Rome werd dat gedaan op een vaste zondag in het jaar; in het oosten werd de Joodse paasdatum, 14 Nizan, aangehouden. Er kwam geen overeenstemming; Polycarpus wilde zich houden aan de datum die ook door de apostel Johannes werd gevierd, maar dit brak de christelijke eenheid niet; voor zijn vertrek vierde Polycarpus, op verzoek van Anicetus, de Eucharistie.[4]

Polycarpus is ter dood gebracht door de Romeinse overheid toen hij al 86 jaar oud was. We hebben een hagiografische beschrijving van die marteldood, getiteld Het Martelaarschap van Polycarpus. [5]

Voetnoten:
[0] Jack N. Sparks (ed), The Apostolic Fathers; New translations of these early Christian writings (Nashville, 1989), p. 123.
[1] Clayton N. Jefford, The Apostolic Fathers and the New Testament (Peabody, 2006), pp. 13-14. Jefford is het eens met een datering van de dood van Polycarpus rond 156 na Chr. Hij is het oneens met de datering die volgt uit Eusebius' opmerking dat Polycarpus onder Marcus Aurelius stierf. dat zou dan rond 167 na Chr zijn. Maar aangezien Polycarpus 86 jaar oud was toen hij stierf, dan was hij al heel vroeg bisschop. Hij was immers al bisschop rond de dood van Ignatius (107? 115? na Chr.)
[1a] Appendix 1, Martelaarschap van Polycarpus.
[1b] Kenneth Scott Latourette, A History of the Expansion of Christianity Vol 1) The First Five Centuries (Grand Rapids, 1937, 1976), p. 143.
[2] Jack N. Sparks (ed), The Apostolic Fathers; New translations of these early Christian writings (Nashville, 1989), p. 123.
[3] Ireneaus, Adversus Haereses, 3:3-4.
[4] Sparks, The Apostolic Fathers, p. 123. J. Danielou, Geschiedenis van de Kerk Deel 1 (Hilversum, 1963), p. 122.
[5] Michael M. Holmes (editor and translator), The Apostolic Fathers; Greek Texts and English Translations (Grand Rapids, 1992, 2007), p. 272;